Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

дафарбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

Скончыць фарбаванне, афарбоўку чаго‑н.; афарбаваць да якога‑н. месца. Дафарбаваць падлогу. Дафарбаваць столь да сярэдзіны.

дафарбо́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да дафарбоўваць.

дафарбо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дафарбаваць.

дафарбо́ўка, ‑і, ДМ ‑боўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дафарбоўваць — дафарбаваць.

дафастрыгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., што.

Скончыць фастрыгаванне чаго‑н. Дафастрыгаваць блузку.

дафастрыго́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дафастрыгаваць.

дафеада́льны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічаў узнікненню феадалізму. Дафеадальная эпоха.

дафі́н, ‑а, м.

Тытул наследніка трону ў Францыі (да ліпеньскай рэвалюцыі 1830 г.). // Асоба, якая мела гэты тытул.

[Фр. dauphin.]

да́фнія, ‑і, ж.

Прэснаводны рачок падатрада галінавусых; вадзяная блыха.