Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

дашапта́цца, ‑шапчуся, ‑шэпчашся, ‑шэпчацца; зак.

Разм. Шэптамі, нашэптваннем паклікаць на сябе бяду. — Усюды ты шэпчаш. Дашэпчашся, не думай. Брыль.

дашко́льнік, ‑а, м.

Дзіця дашкольнага ўзросту.

дашко́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да дашкольнік.

дашко́льны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічае паступленню дзіцяці ў школу. Дашкольны ўзрост. Дашкольнае выхаванне.

дашлю́бны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічаў шлюбу. Дашлюбнае прозвішча.

дашна́кі, ‑аў; адз. дашнак, ‑а, м.

Члены армянскай буржуазна-нацыяналістычнай контррэвалюцыйнай партыі, узнікшай у пачатку 90‑х гадоў 19 ст.

дашпурля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Разм. Перашпурляць усё да канца.

дашпурну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм. Шпурнуўшы, дакінуць да якога‑н. месца. Дашпурнуць камень да дарогі.

дашрубава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

Прышрубаваць да канца, скончыць шрубаваць. Дашрубаваць гайку.

дашрубо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дашрубоўваць — дашрубаваць.