Verbum

дацвісці́, ‑цвіце; пр. дацвіў, ‑ла, ‑ло; зак.

Скончыць цвісці. У невялічкім садзе.. дацвілі ўжо абрыкосы і яблыні. Васілевіч.

дацвіта́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дацвітаць — дацвісці.

дацвіта́ць, ‑ае.

Незак. да дацвісці.

даце́рці, датру, датрэш, датрэ; датром, датраце; пр. дацёр, ‑церла і ‑цёрла; зак., што.

Скончыць церці што‑н.; сцерці ўсё, да канца. Дацерці лён.

дацёрты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дацерці.

даціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Абл. Даймаць. [Дармідон] часта дацінаў жонку за тое, што яму амаль заўсёды даводзіцца есці халоднае снеданне. Сабаленка. У паветры ўжо адчуваўся подых блізкай восені. Днём усё яшчэ было горача. Затое ноччу дацінаў холад. Асіпенка.

даціра́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да даціраць.

даціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дацерці.

даціска́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да даціснуцца.

2. Зал. да даціскаць.

даціска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даціснуць.