да́та, ‑ы, ДМ даце, ж.
Дакладны каляндарны час якой‑н. падзеі, здарэння. У новым Зацішку спяваюць дзяўчаты, Калгас адзначае прыкметную дату. Хведаровіч. // Памета на дакуменце, пісьме і пад. пра час (год, месяц, чысло) яго напісання. Паставіўшы подпіс і дату, Алік прачытаў напісанае ўсё з пачатку. Кулакоўскі. Собіч запісаў дату і суму ў сваю кантрольную картку. Скрыган.
[Фр. date.]
датава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. датаваць.
датава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад датаваць.
2. у знач. прым. З пастаўленай датай. Датаваны твор.
датава́цца, ‑туецца; незак.
1. Абазначацца якой‑н. датай, адносіцца да якога‑н. часу. Рукапіс датуецца 17 стагоддзем. □ Апошні запіс датуецца 30 лістапада таго ж самага года — днём, калі курсанты здалі залікі і, атрымаўшы годнасць савецкіх афіцэраў, збіраюцца ісці на фронт. Арабей.
2. Зал. да датаваць.
датава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.
Абазначыць (абазначаць) дату на чым‑н. Максім Танк любіць датаваць свае творы; амаль што пад кожным вершам стаіць дзень яго напісання. Бярозкін. // Вызначыць (вызначаць) час, калі адбылася якая‑н. падзея. Датаваць з’яўленне рукапіснага помніка.
датанцава́цца, ‑цуюся, ‑цуешся, ‑цуецца; зак.
Разм.
1. Пратанцаваць да якога‑н. часу. Датанцаваліся да самай раніцы.
2. Многа танцуючы, давесці сябе да непрыемных вынікаў.
датанцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.
Скончыць танцаваць які‑н. танец. Датанцаваць польку.
датанцо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да датанцавацца.
2. Зал. да датанцоўваць.
датанцо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да датанцаваць.
датапі́ць, ‑таплю, ‑топіш, ‑топіць; зак., што.
Скончыць растопліванне чаго‑н. Датапіць смалу. // і чаго. Натапіць дадаткова. Датапіць масла.