папсава́цца, ‑суецца; зак.
1. Сапсавацца — пра ўсё, многае. Папсаваліся прадукты.
2. Стаць непрыгодным, няспраўным; сапсавацца. Папсаваўся радыёпрыёмнік, і ніхто ніяк не мог сабрацца занесці яго ў рамонт. Карпаў. Калгаснікі спяшаюцца вывезці на поле як мага больш угнаення, пакуль не папсавалася дарога. Пестрак.
папсава́ць, ‑псую, ‑псуеш, ‑псуе; ‑псуём, ‑псуяце; зак., што.
1. Сапсаваць усё, многае. Уначы Жаўна з групай партызан свайго атрада прабраўся ў тыл ворага, перабіў батарэйцаў і папсаваў гарматы. Шамякін.
2. Прывесці ў няспраўны стан, зрабіць непрыгодным; пашкодзіць. У лесе Сагайдаку давялося ісці пеша: дарогу, нядаўна размытую дажджамі, папсаваў гусеніцамі трактар. Парахневіч. // Разм. Зрабіць дрэнным, непрыемным; пагоршыць у якой‑н. ступені. Таня таксама старалася рабіць усё так, каб гэтая размова не папсавала яе адносін з Верай і гаспадыняй. Машара.
па́пскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да папы, належыць яму. Панская ўлада.
•••
Папская курыя гл. курыя.
па́пства, ‑а, н.
Улада папы, перыяд улады папы.
папстры́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пстрыкаць некаторы час; пстрыкнуць некалькі разоў. [Лейтэнант] прытуліў да сябе Ігнатку, усміхаючыся, папстрыкаў злёгку пальцам па яго кірпатым носіку. Якімовіч.
папстры́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Пстрыкаць злёгку, час ад часу.
папуа́скі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да папуаса, папуасаў, належыць ім. Папуаскія мовы. // Такі, як у папуаса, папуасаў, уласцівы ім. Папуаскія звычаі.
папуа́сы, ‑аў; адз. папуас, ‑а, м.; папуаска, ‑і, ДМ ‑пуасцы; мн. папуаскі, ‑сак; ж.
Карэннае насельніцтва Новай Гвінеі і некаторых другіх астравоў Меланезіі.