папераджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
Разм. Тое, што і папярэджваць. — Гавары толькі праўду, — папераджае Мар’янку Свірыд. Колас. Стукаецца вецер у маленькую разбітую шыбу маленькага акенца Лейбы, папераджае аб хуткім надыходзе зімы. Сташэўскі.
папе́радзе,
1. прысл. На некаторай адлегласці перад кім‑, чым‑н. Ірына ішла паперадзе. Чорны. Тарыел, ідучы паперадзе, на кожным кроку чуў, як спатыкаюцца людзі. Самуйлёнак.
2. прыназ. з Р. Спалучэнне з прыназоўнікам «паперадзе» вырашае прасторавыя адносіны: паказвае на становішча перад кім‑, чым‑н. Ідзе войска, сцягі ўюцца, Кроў бурліцца ў жылах, А паперадзе ўсіх едзе Сам Клім Варашылаў. Купала. За паўвярсты паперадзе фурманкі ішоў па лесе Максім Ус з наганам і гранатай. Грахоўскі.
паперажыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм.
1. Перажыць усіх, многіх або ўсё, многае. Даўгавечны род. Гадоў па восемдзесят пяць, па дзевяноста, а ўсе жывуць. І ўсе жонак сваіх паперажывалі. Ермаловіч.
2. Перажываць, хвалявацца некаторы час.
паперайна́чвацца, ‑аецца; зак.
Разм. Перайначыцца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.
паперайна́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Перайначыць усё, многае або ўсіх, многіх.
паперакіда́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
Перакінуцца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. Паперакідацца цераз плот. Паперакідаўся агонь на будынкі.
паперакіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Перакінуць усё, многае або ўсіх, многіх.
паперакі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Тое, што і паперакідаць.
папераклада́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Перакласці 1 ўсё, многае або ўсіх, многіх.
папераклада́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Перакласці з адной мовы на другую ўсё, многае.
паперакла́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Тое, што і паперакладаць 1.