паперагара́ць, ‑ае; зак.
Тое, што і паперагарваць.
паперага́рваць, ‑ае; зак.
Перагарэць — пра ўсё, многае. Лямпачкі паперагарвалі. Паперагарвала вуголле ў печы.
паперагаро́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Перагарадзіць усё, многае.
паперагніва́ць, ‑ае; зак.
Перагнісці — пра ўсё, многае.
папераго́ртваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Перагарнуць, перагартаць усё, многае. Паперагортваць многа кніг.
папераграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Перагрэбці ўсё, многае.
паперагрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Перагрызці ўсё, многае. Паперагрызаць ніткі.
папе́рад,
Разм.
1. прысл. Уперад. Выехаць наперад. □ Узваліў [Мітрафан] бочку на плечы і панёс. [Эрна] пайшла паперад — паказаць, дзе паставіць. Ракітны.
2. прысл. Спачатку, раней. Паперад умыйся, а потым садзіся есці. □ Паперад пасівее, пакуль Іван яе возьме. Ермаловіч.
3. прыназ. з Р. Спалучэнне з прыназоўнікам «паперад» выражае часавыя адносіны: ужываецца для ўказання на прадмет або асобу, раней за якія кім‑, чым‑н. было ўтворана якое‑н. дзеянне. Мікіта не даў сябе ўпрошваць — адно перакуліў у рот паперад усіх сваю шклянку і, кусаючы на хаду.. хлеб, спехам падаўся да парога. Чыгрынаў.
папераджа́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць папераджальнага (у 2 знач.). [Масквічы] павінны ўсіх вучыць, усім быць прыкладам. Таму.. [Вольгу] зусім не здзівіла выключная ветлівасць і папераджальнасць, з якой спаткалі яе, звычайную сялянку, прадстаўнікі Міністэрства замежных спраў. Васілевіч.
папераджа́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які папярэджвае каго‑, што‑н. аб чым‑н., служыць для перасцярогі ад чаго‑н. У шэрай перадранішняй цішыні бухнула некалькі папераджальных стрэлаў. Навуменка. На скрыжаваннях [вуліц] павешаны папераджальныя знакі для шафёраў. Беразняк. Карп Маеўскі кінуў на пляменніцу папераджальны позірк. Шамякін.
2. Які папярэджвае жаданні, намеры каго‑н., паслужлівы. Папераджальныя адносіны.