папа́ха, ‑і, ДМ ‑пасе, ж.
Высокая футравая шапка. Каля галоўнай гарадской брамы сабраўся вялікі атрад коннікаў у папахах, у яркім каляровым адзенні і шырокіх шараварах. В. Вольскі.
[Цюрк.]
папахава́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Хавацца доўга, неаднаразова.
папахава́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што і чаго.
Разм. Хаваць доўга, неаднаразова; пахаваць многа каго‑, чаго‑н.
папахадзі́ць, ‑хаджу, ‑ходзіш, ‑ходзіць; зак.
Разм. Хадзіць доўга, неаднаразова. Колькі мы спісалі паперы, колькі ў раён папахадзілі! Просім: пусціце праз вёску аўтобус. Ракітны.
папахварэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Разм. Хварэць доўга, неаднаразова.
папа́хваць, ‑ае; незак.
Пахнуць злёгку, аддаваць слабым пахам (пераважна непрыемным). У хатцы стаяў вялікі куфар, і калі бабка яго не адчыняла, то ўвесь час жытло папахвала цвіллю. Кулакоўскі. / у безас. ужыв. Ад пісара трохі папахвае выпіўкаю. Колас. // перан. Мець прыкметы або рысы чаго‑н. Папахвае здрадаю.
папахво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і папахварэць.
папахо́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і папахадзіць. Калісьці сцежкі .. [Макара і Анісіма] ішлі разам, якімі яны нямала папаходжвалі ў партызанскую разведку. Дуброўскі.
папахо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Тое, што і папахавацца.
папахо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і папахаваць.