паціні́равацца, ‑руецца; незак.
Зал. да пацініраваць.
паціні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Спец. Пакрыць (пакрываць) медныя і бронзавыя вырабы пацінай для таго, каб надаць ім выгляд старадаўніх.
паці́р, ‑а, м.
Літургічны сасуд у выглядзе чашы на высокай ножцы для асвячэння віна і прыняцця прычасця.
[Грэч. potér — чаша.]
паціра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Разм. Час ад часу церціся. Сівы конь у аглоблях паволі хрупаў канюшыну з пярэдняга палукашка і час ад часу, каб адагнацца ад заедзі, паціраўся вялізнай галавой аб спіну гаспадыні. Брыль.
паціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Час ад часу, злёгку церці. Паціраць рукі. □ Сузану засталося адно: маўчаць. Ён сядзеў ссутулены і паціраў лоб. Лынькоў. Чалавек дыхаў на поўныя грудзі, час ад часу паціраў азяблыя плечы. Шыцік.
паціска́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. паціска́ць — паціснуць (у 1 знач.).
паці́сканы, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад паці́скаць.
паці́скацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Ціскацца некаторы час.
паці́скаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Ціскаць некаторы час. [Іваноў] адшчыкнуў кавалак хлеба, паціскаў у пальцах і кінуў у рот. Новікаў. Сяргей Сяргеевіч памаўчаў, паціскаў у пальцах цыгарэту, прыкурыў. Ляўданскі.
паціска́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да націснуць (у 1, 4 знач.).