Verbum

намардава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.

Разм. Вельмі знясіліцца, намучыцца. Намардавацца на цяжкай рабоце. Намардавацца ў дарозе.

намардава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго.

Разм. Вельмі знясіліць, намучыць.

на́марзень, ‑зня, м.

Падоўжны брусок, які набіваецца на капылы ў санях. Трашчаць намарзні, сціснутыя з двух бакоў .. вязамі. Пташнікаў.

намармыта́ць, ‑мычу, ‑мычаш, ‑мыча; зак., што і чаго.

Разм. Мармычучы, пагаварыць чаго‑н., набалбатаць.

намаро́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. намарожваць — намарозіць.

намаро́жвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да намарожваць.

намаро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да намарозіць.

намаро́зіць, ‑рожу, ‑розіш, ‑розіць; зак., што і чаго.

1. Замарожваючы, падрыхтаваць у якой‑н. колькасці. Намарозіць пельменяў.

2. Спец. Замарожваючы, утварыць наледзь на паверхні чаго‑н.

намарынава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намарынаваць.

намарынава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., чаго.

Марынуючы, прыгатаваць нейкую колькасць чаго‑н. Намарынаваць грыбоў.