Verbum

падгаблёўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да падгаблёўваць.

падгаблёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падгабляваць.

падгаблява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Згабляваць нямнога або дадаткова; падраўнаваць, габлюючы.

падгава́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падгаварваць.

падгава́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да падгаварваць.

падгава́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падгаварыць.

падгавары́ць, ‑гавару, ‑гаворыш, ‑гаворыць; зак., каго, на што, з дадан. сказам і з інф.

Угаварыць, падвучыць зрабіць што‑н.; падбухторыць на што‑н. Падгаварыць на дрэнны ўчынак. □ [Эма:] — Я сама бачыла, як адпраўлялі Максіма ў Вільню, сама была на вакзале ў той вечар, хоць хлопцы і забаранілі ісці туды. Падгаварыла сваячку і пайшлі. Машара. [Васіль:] — Цётачка, я не вінават... Мяне падгаварылі... Я вам усіх назаву, толькі мяне не чапайце... Мяне падгаварылі... — Як не па пальцах ён пералічыў усіх, хто лазіў у слівы. Сачанка.

падгаво́р, ‑у, м.

Разм. Падбухторванне.

падгаво́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падгаворваць.

падгаво́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да падгаворваць.