пашкра́баны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад пашкрабаць.
2. у знач. прым. З драпінамі, з пісягамі. Па баках [люстэрка] скрозь пашкрабанае, а пасярэдзіне, крыху бліжэй да левага кутка, уелася ў яго нейкая белая пляма. Васілёнак. Наваль адразу прыкмеціў і латку на чорнай спадніцы, і тое, што пальцы рук яе пашкрабаныя і далоні крышачку прыпухлі. Савіцкі.
пашкра́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1. што. Нанесці драпіны, пісягі на што‑н. [Васіліна:] — Шкада, [туфлікі] пашкрабаеш у лесе. Савіцкі.
2. Шкрабаць некаторы час. [Ладынін] ціха пашкрабаў у шыбу; пачакаў — маўчаць. Шамякін.
пашкумата́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пашкуматаць.
пашкумата́цца, ‑аецца; зак.
Разм. Парвацца на шматкі.
пашкумата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Парваць на шматкі. Па небе плылі белыя хмаркі, як бы хто пашкуматаў марлю і пусціў яе ў паветра. Броўка. / у безас. ужыв. Жывога сома не бачылі — яго зачапіла лопасцю вінта і пашкуматала... Сачанка. // перан. Нанесці пашкоджанні, страты. Па горадзе хадзілі чуткі, што недзе ў Суражскім раёне партызаны напалі на калону немцаў і моцна пашкуматалі яе. Новікаў.
пашлава́ты, ‑ая, ‑ае.
Даволі пошлы. Пашлаватыя жарты.
пашле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Разм. Рабіцца, станавіцца пошлым або больш пошлым. На вачах хлопец пашлее.
пашлёпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1. каго. Шлёпаць некаторы час; шлёпнуць некалькі разоў. Сцёпка замяўся, а стрэлачнік атакаваў яго яшчэ больш энергічна.., а потым пашлёпаў Сцёпку па плячы і сказаў: — Трэба, брат, многа павучыцца, каб ведаць маленькае. Колас.
2. Пайсці шлёпаючы. Мар’яна адчыніла вароты, каровы ўвайшлі ў двор, Зміцер босымі нагамі пашлёпаў за імі. Чарнышэвіч.
пашлёпваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Час ад часу, злёгку шлёпаць. Пашлёпваць сябе па жываце.
пашліфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., што.
1. Апрацаваць шліфоўкай. Засталося пашліфаваць некалькі дэталей.
2. і без дап. Шліфаваць некаторы час.