пахвата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Тое, што і пахапаць. Ведаеце, доктар, я летась, якраз у гэты час, пад канец лета, ох пахватаў судакоў. Савіцкі.
пахватны́, ‑ая, ‑ое.
Абл. Зручны для карыстання, лёгкі; спрытны. [Марылька] .. збегала ў домік і, захапіўшы кароткі, пахватны кажушок, пакінула яго на плечы Пятру. Краўчанка.
пахві́на, ‑ы, ж.
Месца паміж бядром і ніжняй часткай жывата. [Незнаёмы] нечакана ўдарыў яго нагой у пахвіну, а як Толік упаў, яшчэ і па галаве нечым. Васілёнак.
пахві́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пахвіны, знаходзіцца ў пахвіне. Пахвінныя мышцы. Пахвінная грыжа.
пахво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Час ад часу хварэць, недамагаць.
пахво́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.
Разм. Час ад часу, злёгку хвастаць. Пахвостваць коней пугай. □ Я[д]лаўцовым пугаўём .. [Мікалай] пахвостваў па зямлі. Чорны.
пахі́ба, ‑ы, ж.
Абл. Недахоп, недаробка, хіба. Разважаў .. [Лабановіч] і аб тым, як абысці тыя пахібы і памылкі, якіх так трудна бывае пазбегнуць у школе маладому, малавопытнаму настаўніку. Колас.
пахідэ́рмія, ‑і, ж.
Спец. Паталагічнае патаўшчэнне скуры; слановасць.
[Ад грэч. pachydermia — таўстаскурасць.]
пахі́л, ‑у, м.
Пакатая паверхня, схіл; нахіл. Яны [дарогі], як асфальтныя рэкі З прытокамі тысяч другіх, Не ведаюць ні скрыжаванняў, Ні стромых пахілаў. Танк.