вы́вараны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выварыць.
вы́варат, ‑у, М ‑раце, м.
1. Унутраны, левы бок. Выварат аднабаковага трыкатажу.
2. Спец. Становішча, пры якім органы ці іх часткі вывернуты ўнутраным бокам наверх.
3. Тое, што і выварацень. Лес глушэў болей і болей. Часцей пападаліся забалочаныя нізіны, заваленыя вываратамі і гнілымі калодамі. Колас.
вы́варатка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Абл. Выварацень. [Каля] старой яловай вывараткі стаялі дзве нізенькія доўгія капы сіўцу. Пташнікаў.
вы́варатны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Унутраны, закрыты. Вываратнае шво. // З унутраным швом. Вываратны абутак. Вываратныя галантарэйныя вырабы.
вы́варацень, ‑ратня, м.
Вывернутае з коранем дрэва. Дрэвы ляжалі плазам адно на адным, віселі на суччах, горбіліся вываратнямі, каранямі, галлём. Сачанка.
вы́вараць, ‑і, ж.
Тое, што і выварацень. Мішка прыўзняўся над санямі і шпурнуў у бок вывараці зарад. Паслядовіч.
выва́рванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выварваць — выварыць.
выва́рвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выварыцца.
2. Зал. да выварваць.
выва́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выварыць.
вы́варка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. выварыць (у 1 знач.).
2. Разм. Пасудзіна, у якой выварваецца бялізна.