Verbum

пала́яць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Лаяць на працягу некаторага часу. Ну і сварак жа было, ну і палаялі ж .. мяне [жанчыны]. Галавач. — Ну, я на .. [зяця] крыху пасваруся, крыху палаю. Васілевіч.

2. Аблаяць каго‑н. — Калі варта, дык і палаяць не пашкодзіць, — нецярпліва адмахнулася ад мужа рукою Вера Васільеўна. Паслядовіч.

палга́ць, ‑лгу, ‑лжэш, ‑лжэ; ‑лжом, ‑лжаце; зак.

Ілгаць некаторы час; пахлусіць.

палеа...,

Першая састаўная частка складаных слоў са значэннем: 1) які мае адносіны да старадаўнасці; старадаўні, напрыклад: палеаген; 2) які мае адносіны да вывучэння глыбокай старадаўнасці, напрыклад: палеабатаніка, палеаграфія.

[Грэч. palaios — старажытны.]

палеаазія́ты, ‑аў; (адз. палеаазіят, ‑а, М ‑яце, м.).

Умоўная назва некалькіх розных па паходжанню і мове малых народаў Паўночнай і Паўночна-Усходняй Сібіры.

[Ад грэч. palaios — старажытны і слова азіяты.]

палеаазія́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да палеаазіятаў. Палеаазіяцкія мовы.

палеаантрапалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да палеаантрапалогіі.

палеаантрапало́гія, ‑і, ж.

Раздзел антрапалогіі, які вывучае фізічны тып і эвалюцыю выкапнёвага чалавека.

[Ад грэч. palaios — старажытны, anthrōpos — чалавек і logia — вучэнне.]

палеаантрапо́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст па палеаантрапалогіі.

палеабата́нік, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне палеабатанікі.

палеабата́ніка, ‑і, ж.

Галіна батанікі, якая вывучае выкапнёвыя расліны.

[Ад грэч. palaios — старажытны і botanikē — трава, расліна.]