пазрэ́звацца, ‑аецца; зак.
Тое, што і пазразацца.
пазрэ́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Тое, што і пазразаць.
пазуме́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Шытая золатам або срэбрам тасьма, якой аздабляюць мэблю, адзенне і інш. На вешалцы вісіць абшыты пазументамі кафтан. «Маладосць».
пазуме́нтавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пазумента. Пазументавая майстэрня. // Які зроблены з пазумента або з пазументам. Пазументавы пояс.
пазуме́нтнік, ‑а, м.
Майстар, які вырабляе пазументы.
пазу́р, ‑а; мн. пазуры, ‑оў; м.
Абл.
1. Кіпцюр. У адным пакоі .. некалькі .. плакатаў. Пілсудскі з бізуном у руках, Чэмберлен з д’ябальскімі пазурамі замест пазногцяў. Чорны.
2. Ногаць. З пазуроў цякла кроў. Пальцы склейваліся. Бядуля.
па́зуха, ‑і, ДМ ‑зусе, ж.
1. Прастора паміж грудзямі і адзеннем. Трымаць за пазухай. Дастаць з-за пазухі. □ Мікола забраў лісткі, згарнуў, схаваў за пазуху... Навуменка. Стары ўзяў нож і засунуў за пазуху. Гурскі.
2. Спец. Поласць у некаторых частках цела. Лобная пазуха.
3. Спец. Паглыбленне паміж асновай ліста і сцяблом або паміж галінай і ствалом дрэва. Дзве паловы [дрэва] складалі нібы жалабок, а каля ліставой пазухі былі прычэплены шурпатыя галачкі. Маўр.
•••
Насіць камень за пазухай гл. насіць.
Як у бога за пазухай гл. бог.
па́зушны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які размешчаны ў пазусе ліста.
пазы́бацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Зыбацца некаторы час.