пазыкаатрыма́льнік, ‑а,
Той, хто атрымлівае пазыку.
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuпазыкадава́льнік, ‑а,
Той, хто дае пазыку.
пазыкатрыма́льнік, ‑а,
Уласнік аблігацый пазыкі.
пазыко́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да пазыкі (у 1 знач.).
2. Які звязаны з выдачай пазыкі (у 2 знач.).
3. Узяты або дадзены ў доўг.
пазыўны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які служыць для таго, каб прыцягнуць да сябе ўвагу.
2.
пазыча́льнік, ‑а,
Той, хто дае грошы ў пазыку.
пазыча́льніца, ‑ы,
пазыча́нне, ‑я,
пазы́чаны, ‑ая, ‑ае.
пазыча́цца, ‑аецца;