Verbum

пазлара́днічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Злараднічаць некаторы час.

пазласло́віць, ‑слоўлю, ‑словіш, ‑словіць; зак.

Зласловіць некаторы час.

пазле́жвацца, ‑аецца; зак.

Злегчыся, стаць больш цвёрдым, шчыльным — пра ўсё, многае. Сена пазлежвалася.

пазле́плівацца, ‑аецца; зак.

Зляпіцца — пра ўсё, многае. Лісты кнігі пазлепліваліся.

пазле́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Зляпіць усё, многае. Пазлепліваць лісты клеем.

пазліва́цца, ‑аецца; зак.

1. Зліўшыся, злучыцца — пра ўсё, многае. Ручаіны пазліваліся ў патокі.

2. перан. Аб’яднацца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

пазліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Зліць з розных пасудзін у адну ўсё, многае. Пазліваць малако ў бітон.

2. Зліць адкуль‑н. усё, многае. Пазліваць ваду з радыятараў.

3. перан. Злучыць у адно цэлае ўсё, многае. Пазліваць атрады ў брыгады.

пазлі́звацца, ‑аецца; зак.

Абл. Злізацца, сцерціся ў многіх месцах. [Плуг] быў зусім яшчэ як новы, адно што месцамі пазлізваўся. Чорны.

пазлі́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Злізаць усё, многае. Пазлізваць смятану.

пазліпа́цца, ‑аецца; зак.

1. Зліпнуцца — пра ўсё, многае. Валасы пазліпаліся над ілбамі ад крыві. Галавач.

2. перан. Заплюшчыцца — пра ўсё, многае. Павекі пазліпаліся.