падві́нчванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвінчваць — падвінціць.
падві́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да падвінціць.
падві́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падвіць.
падві́ўка, ‑і, ДМ ‑віўцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвіць.
падві́цца, падаўюся, падаўешся, падаўецца; падаўёмся, падаўяцеся, падаўюцца; пр. падвіўся, ‑вілася, ‑вілося; заг. падвіся; зак.
Разм. Злёгку, нямнога завіцца; падправіць сабе завіўку. Падвіцца к вечару.
падві́ць, падаўю, падаўеш, падаўе; падаўём, падаўяце; пр. падвіў, ‑віла, ‑віло; заг. падві; зак., што.
Злёгку, нямнога завіць; падправіць завіўку. Падвіць валасы.
падво́блачны, ‑ая, ‑ае.
Вельмі высокі, пад самыя воблакі. Падвоблачныя вяршыні гор. // Які знаходзіцца, ажыццяўляецца вельмі высока, пад воблакамі. Падвоблачная вышыня. Падвоблачны шлях.
падво́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Дзеянне паводле дзеясл. падводзіць — падвесці (у 1–3 знач.).
падво́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Запрэжаны воз, калёсы. Грузавая падвода. Прыехаць на падводзе. □ Падводамі прывозілі з горада тавар. Каваль. Яшчэ здалёку было відаць, што сёння ёсць завознікі: некалькі падвод стаяла на грэблі каля млына. С. Александровіч.
падво́дзіцца, ‑дзіцца; незак.
Зал. да падводзіць (гл. падвесці ў 1–4, 6 і 7 знач.).