Verbum

пазака́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Закасаць усё, многае. [Давыдзюкоў і Піскуноў].. пазакасвалі за калені.. споднікі.. і асцярожна палезлі з берага да ракі. Галавач.

пазакасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Закасаваць усё, многае. Пазакасоўваць напісанае.

пазакаштары́сны, ‑ая, ‑ае.

Які праходзіць (зацвярджаецца, выдаткоўваецца) не па каштарысу. Пазакаштарысныя грошы.

пазакіда́цца, ‑аецца; зак.

Закінуцца, згубіцца — пра ўсё, многае. Начынне пазакідалася.

пазакіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Ускінуць на што‑н. або закінуць куды‑н. усё, многае. Мы пазакідалі, хто пад палаці, а хто на гарышчы, абрыдлыя за доўгую зіму лапці і бегалі басанож. Сабаленка.

2. Разм. Кінуўшы, палажыўшы не на сваё месца, згубіць усё, многае. Пазакідаць інструменты.

3. Адкінуць, адвесці (частку цела, адзенне і пад.) убок, уверх, уніз. Пазакідаць рукі назад.

4. Кідаючы, запоўніць або прыкрыць усё, многае. Пазакідаць ямы ламаччам.

пазакі́двацца, ‑аецца; зак.

Тое, што і пазакідацца.

пазакі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і пазакідаць.

пазакіто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Закітаваць усё, многае. Пазакітоўваць вокны.

пазаклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Закласці, змясціць куды‑н. усё, многае. Пазакладаць бялізну ў пральную машыну. // Пра часткі цела. Ахрэм, як і Даніла, пазакладаў рукі ў рукавы свайго кажуха. Баранавых.

2. Адзначыць закладкай патрэбныя старонкі ў кнізе.

3. Закласці чым‑н. усю паверхню прадмета. Пазакладаць сталы кнігамі.

4. Закрыць, загарадзіць чым‑н. усё, многае. Пазакладаць вокны мяшкамі з пяском.

5. Пакласці аснову, пачаць будаўніцтва чаго‑н. Пазакладаць фундамент дамоў.

6. безас. Разм. Пра хваравітае адчуванне ў многіх месцах. — Хлопец, табе што, вушы пазакладала?.. П. Ткачоў.

пазакла́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Тое, што і пазакладаць.