Verbum

паспе́шны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і паспешлівы. Быццам аднекуль здалёк прыляталі і адляталі гукі: абрыўкі слоў, паспешныя крокі людзей... Чыгрынаў. Лабановіч дагадваўся аб прычыне такога паспешнага ад’езду яго прыяцеля і госця, але маўчаў пра гэта. Колас.

паспіло́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Спілаваць усё, многае. Вось яны прыгажуны кедры на... сасонках! Нібыта які чараўнік паспілоўваў сасонкі на паўметра ад зямлі, а тады пастаўляў на іх кедры. Дубоўка.

паспі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Спісаць усё, многае.

паспіха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Сапхнуць усё, многае або ўсіх, многіх.

паспі́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і паспіхаць.

пасплаўля́ць ​¹, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Сплавіць усё, многае (гл. сплавіць ​¹).

пасплаўля́ць ​², ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Сплавіць усё, многае або ўсіх, многіх (гл. сплавіць ​²).

пасплыва́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Сплысці — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Пасплывалі дым-туманы З рэчкі на палянку. Русак.

пасплю́шчваць ​¹, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак., што.

Сплюшчыць (вочы) — пра ўсіх, многіх (гл. сплюшчыць ​¹).

пасплю́шчваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Сплюшчыць усё, многае (гл. сплюшчыць ​²). Пакуль мы хадзілі, шафёр трошкі пасплюшчваў трубкі, каб не так хутка выцякала вада. Сабаленка.

пасплята́цца, ‑аецца; зак.

Сплесціся — пра ўсё, многае. Кучаравыя дрэвы паспляталіся ў вершалінах, быў чутны тужлівы гоман. Гурскі.

пасплята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Сплесці ўсё, многае. У пояс верасы тут параелі, А сосны цесна паспляталі рукі. Свірка.