Verbum

пажлу́кчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пажлукціць (у 1 знач.).

пажму́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Жмурыцца некаторы час.

пажму́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Жмурыць некаторы час.

пажні́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які высяваецца, астаецца або праводзіцца пасля жніва. Пажніўны лубін. Пажніўныя пасевы. Пажніўнае лушчэнне.

пажо́ваны,

гл. пажаваны.

пажо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што, чым.

Разм. Жаваць злёгку або час ад часу. Пракурор ні на кога не глядзеў, сядзеў моўчкі, нібы зазіраў у сваё нутро, і ледзь прыметна пажоўваў пярэднімі зубамі. Колас.

пажо́ўклы, ‑ая, ‑ае.

Які зрабіўся жоўтым, набыў жоўтае адценне (звычайна ад часу, пры завяданні і пад.). Пажоўклая папера. Пажоўклая трава. □ З прыдарожных бяроз ціха асыпалася ў мурог пажоўклае лісце. Бажко. Бацька ляжаў схуднелы, з пажоўклым тварам. Чарнышэвіч.

пажо́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. пажоўк, ‑ла; зак.

Зрабіцца жоўтым, набыць жоўтае адценне (звычайна ад часу, пры завяданні і пад.). Лісты пажоўклі. □ Сярод лета лугі парыжэлі, пажоўклі кусты. Куляшоў. Пажоўкла на доміку дошка, Дзе срэбрам адбітыя даты. Бялевіч.

пажра́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пажэрці (у 1, 2 знач.).

па́жскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нажа. Пажскае адзенне.

•••

Пажскі корпус гл. корпус.