Verbum

паапуха́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Апухнуць, ацячы — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Людзі паапухалі. Ногі паапухалі.

паапы́рсквацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Апырскаць сябе чым‑н., запэцкацца ў што‑н. — пра ўсіх, многіх. [Люба:] — Дарога, відаць, не малая была, вунь як паапырскваліся. Мурашка.

паапы́рскваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Апырскаць усіх, многіх або ўсё, многае. Паапырскваць прахожых. Паапырскваць вінаграднікі.

паапяка́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Апячыся — пра ўсіх, многіх. Дзеці паапякаліся.

паапяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Апячы ўсіх, многіх або ўсё, многае. Паапякаць рукі. Паапякаць плечы на сонцы. □ — Каваль [з хлопца] будзе. Яго з кузні за вуха не выцягнеш. То ў сажу выпацкаецца, то пальцы паапякае. І ніколі не плача. Б. Стральцоў.

паара́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паараць.

паара́ць, ‑ару, ‑арэш, ‑арэ; зак., што.

1. Узараць усё, многае. [Хлопчык:] — Я летась адзін паараў усё. Чорны.

2. і без дап. Араць некаторы час. Паараць да паўдня. □ — Я табе і палаткі ў гумне змайстраваў, — сказаў дзядзька да госця, — а я паеду паару трохі. Колас.

паа́ркушны, ‑ая, ‑ае.

Такі, колькасць якога вылічваецца па аркушах. Пааркушны ганарар.

паарфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., што.

1. Ачысціць арфай усё або вялікую колькасць чаго‑н. Паарфаваць усё збожжа.

2. і без дап. Арфаваць некаторы час. Паарфаваць некалькі гадзін.

паарыгіна́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Арыгінальнічаць некаторы час; праявіць уласцівую каму‑н. арыгінальнасць.