падтасо́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да падтасоўваць.
падтасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да падтасаваць.
падтасо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падтасоўваць — падтасаваць.
падтасо́ўшчык, ‑а, м.
Разм. Той, хто падтасоўвае факты з мэтай увесці ў зман.
падтаўчы́, ‑таўку, ‑таўчэш, ‑таўчэ; ‑таўчом, ‑таўчаце; пр. падтоўк, ‑таўкла, ‑таўкло; зак., што і чаго.
Разм. Натаўчы дадаткова, яшчэ трохі. Падтаўчы бульбы.
падта́ць, ‑тане; зак.
Растаць крыху, знізу або з краёў. На агародах добра падтаў снег, і гракі пачалі ладзіць свае гнёзды на падсохлай стромай таполі. Лобан.
падтачы́ць 1, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.
1. Натачыць злёгку, крыху або дадаткова. Падтачыць нож. Падтачыць сякеру.
2. Пашкодзіць, раз’ядаючы знутры, знізу (пра чарвей і пад.). [Ляксандра:] — Шашаль падтачыў падрубы. Баранавых.
3. перан. Аслабіць, падарваць (сілы, здароўе і пад.). З выгляду [Люся] была змізарнелая, бляклая — як бы цяжкая хвароба падтачыла яе і яна толькі-толькі стала на ногі. Навуменка.
•••
Камар носа не падточыць гл. камар.
падтачы́ць 2, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.
Далучыць для падаўжэння, павелічэння чаго‑н. [Янка:] — Я гэта адсяку канец вяроўкі, знізу падтачу ды спускаюся далей. Якімовіч.
падто́плены 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падтапіць 1.
падто́плены 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падтапіць 2.
падто́плівацца 1, ‑аецца; незак.
Зал. да падтопліваць 1.
падто́плівацца 2, ‑аецца; незак.
Зал. да падтопліваць 2.
падто́пліваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да падтапіць 1.
падто́пліваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да падтапіць 2.