Verbum

падва́блівацца, ‑аецца; незак.

Зал. да падвабліваць.

падва́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падвабіць.

падва́га, ‑і, ДМ ‑вазе, ж.

Тоўстая жэрдка, якая выкарыстоўваецца ў якасці рычага пры падыманні цяжару.

падвадны́, ‑ая, ‑ое.

Які далучае, падводзіць што‑н. да чаго‑н. Падвадныя трубы.

падвае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвоіць і падвоіцца.

падва́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падважыць.

падва́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падважваць — падважыць.

падва́жвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да падважваць.

падва́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падважыць.

падва́жнік, ‑а, м.

1. Прыстасаванне ў паравых і інш. машынах у выглядзе стрыжня з дзяржаннем для рэгуліроўкі сілы або хуткасці руху чаго‑н.; рычаг. Васіль зайшоў у [паравозную] будку і таргануў падважнік свістка. Шынклер.

2. Тоўстая жэрдка, пры дапамозе якой прыпадымаюць цяжары. [Астаповіч] налёг грудзьмі на падважнік і так раскалыхваў абкапаны навокал корч. Чорны.