Verbum

пантало́ны, ‑лонаў; адз. няма.

1. Уст. Верхняе мужчынскае адзенне, якое пакрывае ніжнюю частку тулава да пояса.

2. Частка жаночай бялізны, якая пакрывае ніжнюю частку тулава ад пояса да каленяў.

[Іт. pantaloni — ад уласнага імя камічнага персанажа італьянскіх народных камедый.]

панталы́к, ‑у, м.

Разм. У выразах: збіцца з панталыку гл. збіцца; збіць з панталыку гл. збіць.

пантамі́ма, ‑ы, ж.

1. Тэатральны спектакль, у якім дзеючыя асобы выражаюць свае думкі і пачуцці не словамі, а мімікай, жэстамі, пластычнымі рухамі. // Адпаведны жанр у тэатральным мастацтве. // Цыркавы паказ феерычнага характару, у якім асобныя нумары злучаны пэўным сюжэтам.

2. Сюжэтная сцэна ў балеце, оперы, драме, заснаваная на драматычна выразнай ігры без слоў.

3. Жэсты, міміка як сродак размовы (звычайна пры няведанні або слабым веданні мовы).

[Ад грэч. pantómimos — які ўсё пераймае, імітуе.]

пантамі́міка, ‑і, ДМ, ‑міны, ж.

Выразныя рухі чалавечага цела, якія поруч з мімікай служаць формай выражэння ўнутраных перажыванняў.

пантамімі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Артыст, які валодае прыёмамі пантамімікі.

пантамімі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пантамімікі; звязаны з выкарыстаннем пантамімікі. Пантамімічная частка ролі.

пантамі́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пантамімы; які з’яўляецца пантамімай. Пантамімны спектакль. Пантамімная ласка.

пантанёр, ‑а, м.

Ваеннаслужачы інжынерных войск, які абслугоўвае пантонныя паркі.

панта́ч, ‑а, м.

Высакародны або плямісты алень з пантамі.

панто́граф, ‑а, м.

Спец.

1. Прылада для капіравання чарцяжоў, планаў і пад. у другім, звычайна больш дробным маштабе.

2. Рухомы токапрыёмнік на даху электравоза або маторнага вагона для зняцця току з кантактнага проваду.

[Ад грэч. pan (pantos) — усё і gráphō — пішу.]