Verbum

паадтыка́цца, ‑аецца; зак.

Разм. Адаткнуцца — пра ўсё, многае. — Ну, глядзі, каб бутэлькі не паадтыкаліся... Цяпер [дарога] калоціць так, што зубы сыплюцца. Пташнікаў.

паадтыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адаткнуць усё, многае. Паадтыкаць бочкі.

паадхіля́цца, ‑яецца; ‑яемся, ‑яецеся, ‑яюцца; зак.

Адхіліцца — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Паадхіляліся людзі ўбок. Паадхіляліся гардзіны.

паадхіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Адхіліць усё, многае. Паадхіляць галінкі. Паадхіляць фіранкі.

паадхіна́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Тое, што і паадхіляцца.

паадхіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Тое, што і паадхіляць.

паадхо́дзіць, ‑дзіць; ‑дзім, ‑дзіце, ‑дзяць; зак.

Тое, што і паадыходзіць.

паадцвіта́ць, ‑ае; зак.

Адцвісці — пра ўсё, многае. Ліпы паадцвіталі ўжо, але пахучасці свае дасюль не страцілі. Мурашка. Як хутка змянілася ўсё тут! .. Нават паадцвіталі ружы. Савіцкі.

паадціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адцяць усё, многае.

паадціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адцерці ўсё, многае. Паадціраць плямы. // Вярнуць адчувальнасць трэннем. Паўзіраўшыся, міжволі пацягнуўся рукою да вушэй — пасля таго, як ён [Алесь] іх ледзь паадціраў снегам, вушы раз за разам зацягваліся свежымі струпамі і не пераставалі свярбець. Летка.