Verbum

вы́кулены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкупіць.

вы́куліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Разм. Вываліцца, выпасці. Лётчык да таго высоўваўся з кабіны, што здавалася, ён вось-вось выкуліцца. Сабаленка.

вы́куліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Разм. Выкінуць адкуль‑н., перакуліўшы; вывернуць. Выкуліць з чаўна, з саней.

выку́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выкуліцца.

2. Зал. да выкульваць.

выку́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкуліць.

вы́кульгаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Кульгаючы, выйсці куды‑н., адкуль‑н. Выкульгаць на дарогу. Выкульгаць за парог хаты.

вы́куп, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выкупляць — выкупіць (у 1 знач.).

2. Грошы, рэчы, прызначаныя для аплаты выкупленага. Даць багаты выкуп.

вы́купаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкупаць.

вы́купацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Акунаючыся ў ваду, асвяжыцца; вымыцца, памыцца. Выкупацца ў басейне.

вы́купаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Акунаючы ў ваду, асвяжыць; вымыць, памыць. Выкупаць коней у рацэ. Выкупаць дзіця ў начоўках.