пачаса́цца 1, ‑чашуся, ‑чэшашся, ‑чэшацца; зак.
Часацца некаторы час (гл. часацца 1).
пачаса́цца 2, ‑чэшацца; зак.
Абчасацца — пра ўсё, многае.
пачаса́ць 1, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак.
1. што і без дап. Часаць некаторы час (гл. часаць 1).
2. што. Пры дапамозе шчоткі, грэбеня і пад. ачысціць ад якіх‑н. прымесей усё, многае. Пачасаць лён. Пачасаць каноплі.
3. Разм. Хутка пайсці. [Стары:] — Там жа, за Ліпнякамі, будзе дарога паворана. А тут, па лубіне, я і пачашу, як па садзе... Ракітны.
пачаса́ць 2, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.
1. Абчасаць усё, многае. Зруб стары ўжо. Але калі з аднаго боку пачасалі бярвенне — ён як новы. Пташнікаў.
2. і без дап. Часаць некаторы час (гл. часаць 2).
па́часкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пачаскаў. Пачаскавае валакно.
па́часкі, ‑аў; адз. няма.
Рэшткі, адходы пры часанні лёну, канапель і пад. Пяньковыя пачаскі.
пачасо́вы, ‑ая, ‑ае.
Які вылічваецца або аплачваецца з разліку затрачанага часу. Пачасовая аплата.
пачастава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца.
Зак. да частавацца.
пачастава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе.
Зак. да частаваць.
пачасту́нак, ‑нку, м.
1. Ежа, пітво, якімі частуюць каго‑н. На прыпеку перад чалеснікам патрэсквала сухая лучынна: гатаваўся найпершы сялянскі пачастунак — яешня. Сабаленка. [Таварышы] заўсёды прыносілі пачастункі: булкі, цукар, сала. П. Ткачоў. [Сняжок] вельмі любіў салодкае і калі бачыў у руках у мяне цукар, дык не адыходзіў датуль, пакуль не атрымліваў пачастунак. Бяганская.
2. Тое, што і частаванне. А як жа з госцем не пачаставацца? Гэта не часта, а раз у год. І ідуць пачастункі, вядуцца сватанні, раскідаюцца запросіны. Гартны.
пачасці́цца, ‑ціцца; зак.
Разм. Стаць больш частым. Спачатку .. шчоўканне чулася з вялікімі інтэрваламі. Потым яно пачасці — лася і раптам прапала. Гавеман.