Verbum

вы́пруціць, ‑пручу, ‑пруціш, ‑пруціць; зак., што.

Разм. Выпраміць, напружыць. Страшэнная сударга выпруціла і рукі і ногі. Кулакоўскі.

•••

Ногі выпруціць — тое, што і ногі працягнуць (гл. працягнуць).

выпру́чвацца, ‑аецца.

Незак. да выпруціцца.

выпру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпруціць.

вы́пуджаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпудзіць.

выпу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпудзіць.

вы́пудзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.

Разм. Нечакана напужаўшы, выгнаць адкуль‑н. Выпудзіць птушку з гнязда. Выпудзіць ліса з хмызняку.

вы́пукласць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць выпуклага. Выпукласць паверхні, вачэй, лінзы.

2. Выпуклае месца, пукатасць.

выпукле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпукліць.

вы́пуклены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпукліць.

вы́пукліна, ‑ы, ж.

Выступ сферычнай формы, выпуклае месца.