Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

падпрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падпрагаць — падпрэгчы.

падпрага́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падпрэгчыся.

2. Зал. да падпрагаць.

падпрага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падпрэгчы.

падпра́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падпражыць.

падпра́жвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падпражыцца.

2. Зал. да падпражваць.

падпра́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падпражыць.

падпра́жыцца, ‑жыцца; зак.

Пражачыся, стаць гатовым. Гарох падпражыўся.

падпра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што і чаго.

Пражачы, прыгатаваць для яды. [Іван Сцяпанавіч:] — Гэтае ж самае насенне, калі яго падпражыць і пасля змалоць альбо стаўчы, спажываецца як кава. Дубоўка.

падпра́паршчык, ‑а, м.

У царскай арміі — вышэйшае унтэр-афіцэрскае званне. // Асоба, якая мела гэтае званне.

падпрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Разм. Папрасаваць дадаткова ў асобных месцах. Падпрасаваць кашулю.