Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

падбо́ршчыца, ‑ы, ж.

Жан. да падборшчык (у 1 знач.).

падбро́снець, ‑ее; зак.

Крыху, злёгку заброснець. Рошчына падброснела.

падбрукава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падбрукаваць.

падбрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Забрукаваць дадаткова. Падбрукаваць дарогу. Падбрукаваць вуліцу.

падбруко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падбрукоўваць — падбрукаваць.

падбруко́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да падбрукоўваць.

падбруко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падбрукаваць.

падбру́шнік, ‑а, м.

Частка вупражы — рэмень, які працягваецца пад брухам каня ад адной аглоблі да другой. Завязаць падбрушнік.

падбру́шны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца пад брухам.

падбру́шына, ‑ы, ж.

Спец. Ніжняя частка бруха.