Verbum

падмята́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падмятаць — падмесці.

падмята́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да падмятаць.

падмята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падмесці.

падмя́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падмяць.

падмя́ць, падамну, падамнеш, падамне; падамнём, падамняце; зак., каго-што.

Наваліўшыся, падабраць пад сябе, прыціснуць, прыдушыць. Вось.. [камбайн] урэзаўся ў густую жытнюю сцяну, паваліў, падмяў яе пад сябе. Васілевіч. Натоўп разагналі. Некалькі чалавек падмялі коньмі. Колас.

падмяча́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да падмячаць.

падмяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падмеціць.

падмяша́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падмяшаць.

падмяша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Мяшаючы, дадаць чаго‑н. у што‑н. Падмяшаць пяску ў цэмент. □ Людзі елі траву, таўклі кару з дрэў, церлі мякіну, рады якой жменьцы пазаддзя, каб падмяшаць у травяністую агідную страву. Быкаў.

паднаві́цца, ‑новіцца; зак.

Набыць больш новы, свежы выгляд. Будынак паднавіўся.