падліза́цца, ‑ліжуся, ‑ліжашся, ‑ліжацца; зак.
Разм. Падлашчыцца да каго‑н. з карыслівай мэтай. [Сцяпан:] Ну, так тупай каля яе, толькі смела; яна [Паўлінка] дзеўка падатлівая. [Адольф:] Хэ-хэ-хэ! Я да ўсякай патраплю падлізацца. Купала.
падліза́ць, ‑ліжу, ‑ліжаш, ‑ліжа; зак., што.
Вылізаць, злізаць што‑н. да канца.
падлі́званне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падлізваць — падлізаць і падлізвацца — падлізацца.
падлі́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да падлізацца.
2. Зал. да падлізваць.
падлі́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да падлізаць.
падлі́злівасць, ‑і, ж.
Разм. Уласцівасць падлізлівага; падлізніцтва.
падлі́злівы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які падлізваецца; ліслівы, угодлівы. Падлізлівы чалавек.
падлі́знік, ‑а, м.
Разм. Той, хто падлізваецца; падліза. Спачатку каманду дзяжурнага наогул не слухалі. Толькі той-сёй з самых адпетых падлізнікаў, хочучы падслужыцца да начальства, станавіўся навыцяжку. Колас.
падлі́зніцкі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Уласцівы падлізніку, падлізе. Не люблю я псярні панскай, Палупанкаў, ахмістрынь — Дух падлізніцкі, паганскі, Прападзі ён там і згінь! Колас.