напаўшарсцяны́, ‑ая, ‑ое.
Шарсцяны з прымессю іншага валакна. Напаўшарсцяныя тканіны.
напаўшаўко́вы, ‑ая, ‑ае.
Шаўковы з прымессю іншага валакна. Напаўшаўковая сукенка.
напаце́лы, ‑ая, ‑ае.
Пакрыты вільгаццю, запацелы. Праз напацелае акно відны былі голыя ліпы ў панскім парку. Чарнышэвіч.
напаце́ць, ‑ее; зак.
Пакрыцца вільгаццю, запацець. Васіліна адчула, што дужка сумачкі зрабілася гарачай, напацела. Савіцкі.
напача́тку, прысл.
Разм. Спярша, спачатку. Дом, здавалася, пусты. А можа ўсё ж такі ёсць хто? Пастукаць у дзверы? Напачатку нічога, доўга нічога, а потым мяккія крокі дарослага чалавека. Лобан. Кватэру было знайсці не так лёгка, як.. [Максіму Адамавічу] думалася напачатку. М. Стральцоў.
напашэ́ве, прысл.
Абл. Пад рукамі, нагатове. Спакаваўшы рэчы і падрыхтаваўшы, каб яны былі напашэве, .. [Лена] пабегла ў буфет. Скрыган.
напая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што і чаго.
Паяннем прырабіць, прымацаваць што‑н. да чаго‑н. Напаяць кавалак металу. // Прыпайваючы, падоўжыць што‑н. Напаяць капец восі.
напе́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.
1. Разм. Узбіць пенай. Напеніць мыла для галення.
2. Уст. Напоўніць пеністай вадкасцю. Напеніць куфель піва.
напе́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да напеніць.
наперабіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Перабіраючы, адабраць нейкую колькасць чаю‑н. Наперабіраць бульбы. Наперабіраць яблык.