Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

падко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.

1. Памянш. да падкова.

2. Тое, што і падкова (у 2 знач.).

падко́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны для падкоў. Падкоўнае жалеза.

падко́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падкаціць (у 1, 2 знач.).

падко́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. падкочваць — падкаціць (у 1, 2 знач.) і падкочвацца — падкаціцца (у 1, 2 знач.).

падко́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падкаціцца.

2. Зал. да падкочваць.

падко́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падкаціць (у 1, 2 і 4 знач.).

падко́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падкасіць (у 1, 2 знач.).

падко́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. падкошваць — падкасіць (у 1, 3 знач.).

падко́швацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падкасіцца.

2. Зал. да падкошваць.

падко́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падкасіць.