Verbum

падко́рмліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падкарміць.

падко́рнік, ‑а, м.

Плоскае бурае ці чорнае насякомае, якое жыве на кары, пад карой дрэў. З поспехам вудзіць на чарвякоў, лічынак, розных падкорнікаў можна вясной або ўвосень. Матрунёнак. — На паспеў падысці да абгарэлай сасны, памятаеце, дзе мы з вамі падкорнікаў шукалі, а нехта як выскачыць з лесу ды як запляскае. Ігнаценка.

падко́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад карой дрэва. Падкорны слой.

падко́с, ‑а, м.

Спец. Стойка, брус, падпорка, якія ставяцца нахільна ў розных збудаваннях. Слупы з падкосамі.

падко́сіна, ‑ы, ж.

Спец. Тое, што і падкос.

падко́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да падкоса; які мае падкосы. Падкосная сцяна.

падко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. падкоўваць — падкаваць (у 1 знач.).

падко́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да ладкавацца.

2. Зал. да падкоўваць.

падко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падкаваць.

падко́ўдранік, ‑а, м.

Спецыяльны чахол на коўдру або прасціна, якая падшываецца да коўдры. [Люба] нацягнула на падушку новую навалачку, паклала коўдру з новым падкоўдранікам. Чорны.