наперако́с, прысл.
Разм.
1. Коса ў адносінах да чаго‑н. Дзверы пайшлі наперакос.
2. перан. Не так, як трэба, як заўсёды. Прыгожа і ў дастатку жыў Глінчакоў. А пасля вайны ўсё пайшло ў яго неяк наперакос. Ракітны. Дзяўчына была сумная, думала аб тым, што яе жыццё пайшло наперакос. Навуменка.
наперало́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Пераламаць многа чаго‑н. Напераломваць галля.
наперало́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Тое, што і напераломваць.
напераме́нку, прысл.
Разм. Змяняючы адзін аднаго, па чарзе. Аркестры іграюць напераменку. Гарэцкі. — Тут толькі прарэзаць дзірку наскрозь цяжка будзе, — сказаў.. [Іван]. — Нічога! Я табе памагу, — падтрымаў Арцём. — Будзем, рэзаць напераменку. Ставер.
наперано́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць; зак., каго-чаго.
Перанесці, перамясціць вялікую колькасць каго‑, чаго‑н. Напераносіць сена праз канаву.
наперапі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Перапісаць вялікую колькасць чаго‑н. Наперапісваць вершаў у альбом.
наперараза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Перарэзаць пэўную колькасць чаго‑н. Напераразаць дошак.
наперарэ́з,
1. прысл. Перасякаючы чын‑н. шлях, напрамак руху каго‑, чаго‑н. Славік завыў ад шаленства і не падхапіўся, а папоўз да стрэльбы. Тарас кінуўся наперарэз. Шамякін. // Перасякаючы што‑н. Забегалі вочы ў Тамаша, ён наперарэз цераз пляц хутка пайшоў, каб паглядзець кароў. Гурскі.
2. прыназ. з Д. Спалучэнне з прыназ. «наперарэз» выражае прасторавыя адносіны: ужываецца пры назве асобы ці прадмета, шлях якіх хто‑, што‑н. перасякае. Бегчы наперарэз машыне. □ Аўгіня пускаецца на хітрасць: яна крута верне свой човен наперарэз Мартынаваму чоўну. Колас. [Клямт] раптам кінуўся ў поле, стараючыся дапасці да кустоў, але заўважыў, што справа наперарэз яму бягуць два байцы. Мележ.
наперарэ́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Тое, што і напераразаць.
напераса́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Перасадзіць у другое месца вялікую колькасць чаго‑н. Наперасаджваць кветак.