Verbum

падхва́т, ‑у, М ‑хваце, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падхватваць — падхваціць.

•••

На падхваце — а) заўсёды патрэбны; заўсёды можа быць выкарыстаны. [Лявон] заўсёды, калі што трэба, звяртаецца да Зосі. Яна ў яго на падхваце. Сабаленка; б) у зручным для карыстання месцы; пад рукамі. І падняў [дзед] над галавою калун, які ляжаў тут жа, на дрывотні, на падхваце. Сачанка.

падхва́твацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падхваціцца.

2. Зал. да падхватваць.

падхва́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падхваціць.

падхва́тнік, ‑а, м.

Тое, што і сак, сачок. Лавіць рыбу падхватнікам.

падхваці́цца, ‑хвачуся, ‑хвацішся, ‑хваціцца; зак.

Тое, што і падхапіцца.

падхваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак., каго-што.

Тое, што і падхапіць.

падхва́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падхваціць.

падхво́снік, ‑а, м.

Частка шляі, якая праходзіць пад хвастом каня.

падхілі́цца, ‑хіліцца; зак.

Загарнуцца, гарнуцца сваімі краямі ўнутр або пад што‑н.

падхілі́ць, ‑хілю, ‑хіліш, ‑хіліць; зак., што.

Загарнуць, падагнуць край чаго‑н. унутр або пад што‑н. Падхіліць хустку пад каўнер.