падзёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Тое, што і аўсянік. Скача воддаль падзёнак сям’я і канае з сонцам. Караткевіч. Падзёнкі — прывабная здабыча для рыбы. В. Вольскі.
падзённік, ‑а, м.
Тое, што і падзёншчык. Кінуў Арцём парабкоўства.., падзённікам зрабіўся. Бядуля.
падзённы, ‑ая, ‑ае.
1. Які налічваецца з разліку за кожны рабочы дзень. Падзённая плата. // Які выконваецца сезонна. Стаў Мікола хадзіць на падзённыя заробкі, парабкаваць на маёнтках. Трэба ж было неяк жыць, зарабляць на кавалак хлеба. Місько.
2. Які выконвае работу з аплатай за кожны рабочы дзень. Надзённы рабочы.
падзёншчык, ‑а, м.
Рабочы, які выконвае падзённую работу.
падзёншчына, ‑ы, ж.
Падзённая работа. Жывучы ў Сілцах, Рыгор заўсёды хадзіў чорны і брудны, цяжка і многа працаваў, і на падзёншчыне, і за балагола. Гартны. Праз некалькі дзён пасля нашай размовы з бацькам, неяк вярнуўшыся з падзёншчыны дадому, я застаў там брата Пятра. Сяргейчык.
падзёрты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад падзерці.
2. у знач. прым. Тое, што і падраны (у 2 знач.). У шапцы салдацкай падзёртай Ходзіць па вёсцы Прахор. Танк.
падзёўбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.
Дзяўбці пакрысе, час ад часу.