падупа́сці, ‑паду, ‑падзеш, ‑падзе; зак.
Разм.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыйсці да заняпаду, запусцець. Гаспадарка падупала.
2. Стаць слабым, хваравітым. Чалавек, мусіць, падупаў здароўем — не прайшла дарам блакада. Новікаў. // (1 і 2 ас. не ўжыв.); перан. Панізіцца; паслабець (пра настрой, духі пад.). Дух на паляванні — магутная сіла. Падупаў духам — удачы не будзе... Навуменка.
падупра́віцца, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; зак., з кім-чым.
Разм. Управіцца ў асноўным, з большага. Падуправіцца з палявымі работамі. □ Надзя хутка падуправілася [з гаспадаркай], завязала хусту, аглядзелася ў люстэрка. Мыслівец.
падурне́ць, ‑ее; ‑еем, ‑ееце, ‑еюць; зак.
Разм. Здурнець — пра ўсіх, многіх.
падуры́цца, ‑дуруся, ‑дурышся, ‑дурыцца; зак.
Разм. Дурыцца некаторы час.
падуры́ць, ‑дуру, ‑дурыш, ‑дурыць; зак.
Разм. Дурыць некаторы час.
падурэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Разм.
1. Дурэць некаторы час. А хлопец.. [Іванка] быў жвавы, любіў падурэць. Кухараў. Як добра тут спыніцца, збочыць, І пагуляць, і падурэць. Кірэенка.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адурэць — пра ўсіх, многіх. — Накіраваць бы вас гной вазіць, а то вы тут падурэлі ад суму, — стрымліваючы ўсмешку, прамовіў Васіль. Шашкоў.
паду́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак.
Тое, што і падзьмуць. К канцу дня .. раптам захаладала, падуў густы вецер-сівер. Чорны. Усхадзіўся быў вецер, падуў на .. пушчу і сціх. Пташнікаў.
паду́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
Разм. Падучая хвароба; эпілепсія. Хварэць падучкай.
паду́чы, ‑ая, ‑ае.
Разм. У выразе: падучая хвароба гл. хвароба.