Verbum

падтыка́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падаткнуцца.

2. Зал. да падтыкаць (гл. падаткнуць у 1–3 знач.).

падтыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падаткнуць.

падтыкну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм. Указаць на каго‑н. з мэтай даносу. [Цётка Ганна:] — Відаць, падтыкнуў нехта — чые [мужчыны] падаліся ў лес. Грахоўскі.

падтынкава́ны і падтынко́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падтынкаваць.

падтынкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Паправіць, зрабіць раўнейшым тынк. Падтынкаваць сцены.

падтынко́ваны,

гл. падтынкаваны.

падтынко́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да падтынкоўваць.

падтынко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падтынкаваць.

падты́ннік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства макавых, з жоўтымі кветкамі, сабранымі ў парасонападобныя суквецці, і аранжавым млечным сокам; чыстацел.

падтэ́кст, ‑у, М ‑сце, м.

Унутраны, прыхаваны сэнс якога‑н. тэксту, выказвання. [Іван Іванавіч] не ўсё дагаварваў, у яго апошніх словах: «Вы разумееце мяне?» — быў падтэкст. Людміла яго зразумела. Арабей.