панаціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. каго-што. Нацерці, намазаць чым‑н. усё, многае або ўсіх, многіх. Панаціраць рукі шкіпінарам.
2. што. Начысціць да глянцу ўсё, многае. Панаціраць паркет.
3. што. Пашкодзіць трэннем усё, многае. Панаціраць ногі. // Нацерці на чым‑н. многа чаго‑н. Панаціраць мазалі на руках.
4. чаго. Нарыхтаваць трэннем, нацерці вялікую колькасць чаго‑н. Панаціраць канапель. Панаціраць бульбы.
панаціска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. чаго. Выціснуць чаго‑н. у якой‑н. колькасці. Панаціскаць соку з ягад.
2. што. Разм. Нацерці на чым‑н. (мазалі). Панаціскаць мазалі на руках.
панацэ́я, ‑і, ж.
1. У алхімікаў — лякарства нібыта ад ўсіх хвароб.
2. перан. Іран. Уяўны сродак, які можа дапамагчы ва ўсіх выпадках жыцця. Паны стварылі такія невыносныя ўмовы існавання для Міхала, што ён і вымушаны разглядаць здабыццё сваёй уласнай зямлі як панацэю ад усіх бед і няшчасцяў. Клімковіч.
[Грэч. Panákeia — якая лечыць усё.]
панацяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Разм. Тое, што і панацягваць (у 3 знач.). На фермах адразу палепшылася: загладзілі пазадзіраныя ветрам чубы на стрэхах, пазатыкалі шчыліны ў сценах, панацягалі на столь саломы. Дуброўскі.
панаця́гваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад панацягваць.
панаця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. што. Нацягваючы, напяць усё, многае. Панацягваць вяроўкі.
2. што. Разм. Надзець на сябе многа чаго‑н., накрыцца чым‑н. — пра ўсіх, многіх. Ледзь толькі мы з Саўкам паспелі панацягваць на сябе коўдры, з печы пачала падаць на нас лучына. Сачанка.
3. чаго. Разм. Прыцягнуць, прынесці за некалькі прыёмаў вялікую колькасць чаго‑н. Панацягваць галля. □ Панацягвае [арлан] малым у гняздо ўсялякага корму ў запас, сам пад’есць і тады зноў садзіцца на беразе, п’е ваду і чысціць пер’е. В. Вольскі.
панацяка́ць, ‑ае; зак.
Нацячы ў вялікай колькасці.
панацяру́швацца, ‑аецца; зак.
Нацерушыцца ў многіх месцах, у вялікай колькасці. Пабялела сена на дарозе, што панацярушвалася з вазоў. Пташнікаў.
панацяру́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Нацерушыць у многіх месцах, у вялікай колькасці. Панацярушваць саломы.
панацярэ́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Разм.
1. Высякаючы, нацерабіць многа чаго‑н. Панацярабліваць лазы.
2. Ачысціць ад лісця, карэння ў вялікай колькасці. Панацярэбліваць вецця. Панацярэбліваць буракоў.