Verbum

паадкіда́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Адкінуцца, адваліцца тулавам назад — пра ўсіх, многіх. Паадкідацца на спінкі крэслаў.

паадкіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Адкінуць, адкідаць адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх. Паадкідаць каменне з дарогі.

2. перан. Разм. Вярнуцца зноў да ўсіх, многіх (пра хваробу). Паадкідала хвароба і тых, хто ішоў на папраўку.

паадкі́двацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Тое, што і паадкідацца.

паадкі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і паадкідаць (у 1 знач.).

паадклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адкласці вялікую колькасць чаго‑н.; адлажыць адно за другім усё, многае. [Солтыс:] Хай усе паадкладаюць Назад шасты, і пешні, і калкі. Танк.

паадкла́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Тое, што і паадкладаць.

паадкле́йвацца, ‑ваецца; зак.

Адклеіцца ў многіх месцах або ў значная колькасці.

паадкле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адклеіць што‑н. у многіх месцах; адклеіць усё, многае. Паадклейваць маркі.

паадко́лвацца ​¹, ‑аецца; зак.

Адкалоцца, адваліцца ў многіх месцах, усюды. Крыгі паадколваліся.

паадко́лвацца ​², ‑аецца; зак.

Адкалоцца, адшпіліцца ў многіх месцах, усюды. Шпількі паадколваліся.

паадко́лваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адкалоць, адламаць усё, многае.

паадко́лваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адкалоць, адшпіліць адно за другім усё, многае. Паадколваць значкі.