Verbum

нагрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да нагрызці.

нагры́зены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад натрызці.

нагры́зці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; ‑зём, ‑зяце; пр. нагрыз, ‑зла; зак., што і чаго.

1. Разгрызці ў нейкай колькасці. Нагрызці гарбузікаў.

2. Прагрызці ў нейкай колькасці. Мышы нагрызлі дзірак.

нагры́зціся, ‑зуся, ‑зешся, ‑зецца; ‑зёмся; ‑зяцеся; пр. нагрызся, ‑злася; зак.

Разм. Уволю, многа пагрызці.

нагрымірава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нагрыміраваць.

нагрымірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

Нагрыміраваць сябе.

нагрымірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Налажыць грым, загрыміраваць. Нагрыміраваць акцёра.

нагрэ́бены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нагрэбці.

нагрэ́бці, ‑грабу, ‑грабеш, ‑грабе; ‑грабём, ‑грабяце; пр. нагроб, ‑грэбла і ‑грабла, ‑грэбла і ‑грабло; зак., што і чаго.

1. Зграбаючы, сабраць нейкую колькасць чаго‑н. — Я цяпер каровы і не пасу! — сказаў я. — Я хаджу сена разбіваць. Дзядзька кажа — і я нейкую капу награбу. Баранавых. Бондар з Драгуном адасобіліся. Нагрэблі падсушанага марозам лісця, прыляглі пад хвойкай. Навуменка.

2. перан. Разм. Прысвойваючы, сабраць вялікую колькасць чаго‑н. Нагрэбці чужога дабра.

нагрэ́бціся, ‑грабуся, ‑грабешся, ‑грабецца; ‑грабёмся, ‑грабяцеся; пр. нагробся, ‑грэблася і ‑граблася, ‑грэблася і ‑граблося; зак.

Разм.

1. Многа пагрэбці, стаміцца, грабучы. Нагрэбціся за дзень.

2. перан. Прысвоіць, нахапаць чаго‑н. чужога ў вялікай колькасці.