Verbum

пая́льнік, ‑а, м.

Ручны інструмент для паяння.

пая́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паяння. Паяльная справа. // Прызначаны для паяння. Паяльная лямпа.

пая́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца паяннем.

пая́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да паяльшчык.

паямчэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑ае; зак.

Разм. Зрабіцца ёмкім, ямчэйшым. [Жана:] — Сонька твая, бачыла неяк, паямчэла апошнім часам, пасталела. Мыслівец.

пая́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. паяць.

пая́рак, ‑рку, м.

Воўна ад першай стрыжкі ягнят.

пая́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паярку; зроблены з паярку. Паяркавыя валёнкі. Паяркавы капялюш.

паярчэ́ць, ‑эе; зак.

Стаць яркім, ярчэйшым. Вочы ў Васіліны успыхнулі ад здзіўлення, прамяністы блакіт нібы паярчэў у іх. Хадкевіч. Колеры адразу паярчэлі, дзень здаўся яснейшым. Чорны.

паясне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які паяснеў, стаў ясным. Толькі на світанні, калі ў паяснелыя вокны глянуў звычайны, такі знаёмы свет, які ўсё шырэў, прастарнеў, пачынаў праменіцца, штосьці варухнулася, ажыло ў .. [Ганне]. Мележ.