пачарго́вы, ‑ая, ‑ае.
Які адбываецца па чарзе, адзін за другім. Пачарговае дзяжурства.
пачарне́лы, ‑ая, ‑ае.
Які пачарнеў, стаў чорным. На старым папялішчы ўжо расла пачарнелая трава. Шамякін. [Яўген] вынырнуў аднекуль з полымя, — высокі, пачарнелы ад пылу, сажы. Новікаў.
пачарне́нне, ‑я, н.
Стан паводле знач. дзеясл. пачарнець.
пачарне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Стаць чорным, чарнейшым. Пачарнеў лес, скінуўшы на дол апошняе сваё залатое ўбранне, асірацелі голыя палеткі. Краўчанка. Грачанё за гэтыя дні падрасло і яшчэ больш пачарнела. Якімовіч. Твар .. [Любы Лук’янскай] пачарнеў ад болю. Чорны.
пачарні́ць, ‑чарню, ‑чэрніш, ‑чэрніць; зак., што.
Зрабіць чорным. Пачарніць бровы. □ Пасля сцюдзёнай лютай зімы прыйшла вясна, ачысціла ад снегу і лёду дахі і тратуары, пачарніла дарогі. Шыцік.
пачарпну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і чаго.
1. Разм. Зачэрпаць. У гэты час Ніна, якая прыгнулася да латка, каб пачарпнуць вады, выгукнула: — Ганна Сымонаўна! Сябры! Тут нейкія малюнкі! Дубоўка.
2. перан. Атрымаць, узяць, запазычыць адкуль‑н. Пачарпнуць веды з кніг. □ Калі і хадзілі раней байкапісцы ў суд, дык толькі дзеля таго, каб пачарпнуць жыццёвыя факты, уведаць — няхай, можа, і сумныя — чалавечыя гісторыі. Казека. Моц пачарпнуў Міцкевіч з жыцця. Лойка.
пачарсцве́лы, ‑ая, ‑ае.
Які пачарсцвеў, стаў чэрствым; зачарсцвелы. [Гаспадар] прынёс лыжку і скібку пачарсцвелага хлеба.
пачарсцве́ць, ‑ее; зак.
1. Стаць чэрствым — пра ўсё, многае. Усе булкі пачарсцвелі.
2. Стаць чарсцвейшым. Хлеб пачарсцвеў.
пачарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; зак., што і без дап.
Чарціць некаторы час.
пачаса́ны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пачасаць 1.
пачаса́ны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пачасаць 2.