папабрэ́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і папабрахаць.
папавадзі́ць, ‑ваджу, ‑водзіш, ‑водзіць; зак., каго-што.
Разм. Вадзіць доўга, неаднаразова; павадзіць многа каго‑, чаго‑н.
папаваёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і папаваяваць.
папавазі́ць, ‑важу, ‑возіш, ‑возіць; зак., каго-што і чаго.
Разм. Вазіць доўга, неаднаразова; павазіць многа каго‑, чаго‑н. Папавазіў [конь] і на спіне і ў драбінах.... І плуга папацягаў, і барану, нават не адну, а па дзве адразу, каб усю палоску адным ходам заняць... Кулакоўскі.
папава́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Разм. Тое, што і папаварыць.
папаваро́чаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Разм. Варочаць доўга, неаднаразова; паварочаць многа чаго‑н. А колькі ён там, гаротнік, карчоў папаварочаў, колькі карэнняў пападраў, зямлю, як пух, вырабіў. Грахоўскі.
папаваро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Разм. Тое, што і папаварочаць. За сваё жыццё .. [Тоня Базылькевіч] бярвення папаварочваў і карчоў папакарчаваў. Чорны.
папавары́ць, ‑вару, ‑варыш, ‑варыць; зак., што і чаго.
Разм. Варыць доўга, неаднаразова; паварыць многа чаго‑н.
папавастры́ць, ‑вастру, ‑вострыш, ‑вострыць; зак., што і чаго.
Разм. Вастрыць доўга, неаднаразова; навастрыць многа чаго‑н.
папаваява́ць, ‑ваюю, ‑ваюеш, ‑ваюе; зак.
Разм. Ваяваць доўга, неаднаразова.