Verbum

найгра́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад найграць.

найгра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Многа, уволю найграць на чым‑н. Найграцца на раялі.

найгра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

1. Сыграць на музычным інструменце многа чаго‑н.

2. Перадаць асноўную мелодыю. Найграць матыў.

3. Сыграць для гуказапісу (на пласцінку, плёнку і пад.).

4. Зрабіць лепшым, мілагучным ад працяглай ігры. Найграць скрыпку.

на́йгрыш, ‑у, м.

1. Народная інструментальная мелодыя, часцей танцавальная.

2. Ненатуральнасць, штучная напружанасць (у ігры артыста і наогул у паводзінах, манерах). Без усякай экзотыкі і найгрышу жыве артыстка багатым унутраным жыццём гераіні. «Маладосць». Сяргей зразумеў, што Волька гаворыць усё гэта шчыра, што ні ў чым у яе няма найгрышу. Сабаленка.

найкараце́йшы, ‑ая, ‑ае.

Самы кароткі. Найкарацейшы шлях. Найкарацейшы тэрмін. □ Агародамі вяла найкарацейшая сцежка дадому. Чорны.

найле́пшы, ‑ая, ‑ае.

1. Самы лепшы. Рэч найлепшай якасці. □ Розум — найлепшае багацце. Прыказка.

2. у знач. наз. найле́пшае, ‑ага, н. Самае лепшае. Марыць аб найлепшым. □ Чалавек, безумоўна, нараджаецца дзеля таго, каб упрыгожваць зямлю, ператвараць яе паводле сваіх уяўленняў аб найлепшым. Карпаў.

•••

Усяго найлепшага — развітальнае нежаданне.

найлягчэ́йшы, ‑ая, ‑ае.

Самы лёгкі. Найлягчэйшая вага.

найм, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наймаць — наняць і стан паводле знач. дзеясл. наймацца — наняцца.

найма́льнік, ‑а, м.

Той, хто наймае каго‑н. або што‑н. Наймальнік рабочых. Наймальнік кватэры.

найма́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да наймальнік.