падсу́днасць, ‑і, ж.
Уласцівасць і стан падсуднага.
падсу́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які падлягае суду, павінен разглядацца ў судзе. Падсудная справа.
2. у знач. наз. падсу́дны, ‑ага, м.; падсу́дная, ‑ай, ж. Той (тая), хто абвінавачваецца ў чым‑н. і знаходзіцца пад судом. У позве было прыпісана папярэджанне, што ў выпадку няяўкі ў паказаны час падсудны будзе арыштаваны і дастаўлены ў суд пад канвоем. Колас.
•••
Сесці (папасці, трапіць) на лаву падсудных гл. сесці.
падсука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і ‑сучу, ‑сучаш, ‑суча; зак., што і чаго.
Насукаць дадаткова, яшчэ трохі. Падсукаць нітак. Падсукаць дратвы.
падсу́квацца, ‑аецца; незак.
Зал. да падсукваць.
падсу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да падсукаць.
падсумава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падсумаваць.
падсумава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., што.
Падвесці падрахунак чаму‑н., падлічыць агульную суму. Падсумаваць выдаткі. // Абагульніць сказанае. Прынцыповым трэба быць у першую чаргу да сябе, — падсумаваў Рыгор свае разважанні. Арабей.
падсу́мак, ‑мка, м.
Невялікая сумка для патронаў, якая носіцца на поясе. Каб не вельмі пакутаваць у маўчанні, шафёр пачаў аглядаць свой карабін, падсумак з абоймай і гранаты. Кулакоўскі. З павязанай галавой, з падсумкам ля пояса і з вінтоўкай у руцэ, грозны і суровы, стаяў.. [Тарыел] наперадзе маўклівай, цеснай грамадкі ўзброеных людзей. Самуйлёнак.
падсу́мачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да падсумка. Падсумачны рэмень.
падсумо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падсумоўваць — падсумаваць.